Наш фільм "Лебядзіная песня Фёдара Озерава" працягвае прыцягваць увагу міжнароднай кінасупольнасці. Cineuropa апублікавала падрабязны агляд, адзначаючы яго ўнікальны стыль, які гарманічна спалучае камедыю, драму і сюррэалістычны трылер.

Як піша кінакрытык Вероніка Орчары, фільм Юрыя Семашкі – гэта "інтрыгуючая сумесь розных уплываў, якія арганічна зліваюцца ў адзінае цэлае, робячы гэты малабюджэтны праект сапраўды незабыўным". У аглядзе падкрэсліваецца, што, нягледзячы на тэхнічныя абмежаванні, карціна валодае выразнай аўтарскай візіяй, ператвараючы яе ў магутнае мастацкае выказванне з патэнцыялам заваяваць шырокую аўдыторыю.

Сюжэт: паміж крызісам і міфам

Галоўны герой, 25-гадовы музыкант Фёдар Озераў (Вячаслаў Кмiць), запісаў альбом, але ніколі не выступаў жыўцом. Калі свет аказваецца на мяжы глабальнага крызісу, ён вырашае сабраць гурт. Яго пошукі музыкаў ператвараюцца ў абсурднае падарожжа, напоўненае эксцэнтрычнымі персанажамі і нечаканымі перашкодамі. Аднак яго галоўная мэта – не музыка, а пошукі страчанага світара з рамонкамі – асабістага талісмана, які, як ён верыць, натхняе яго.

Кантрастам да Фёдара выступае яго сястра Ніна (Віолета Рагачова), актыўная ўдзельніца палітычнага руху. Яе погляды рэзка адрозніваюцца ад жыцця Фёдара, паглыбленага ў свае мастацкія амбіцыі. Іх ідэалагічныя сутыкненні прыводзяць да вострых дыялогаў, закранаючы адзін з ключавых пытанняў фільма: ці з’яўляецца мастацтва ўсяго толькі эгаістычным уцёкам ад рэальнасці, ці ж яно мае такую ж значнасць, як і актыўны супраціў?

Атмасфера і кінематаграфічныя прыёмы

Крытыкі адзначаюць выразны візуальны стыль фільма, які нагадвае творчы падыход Мішэля Гандры. Фільм вагаецца паміж гратэскнымі, але шчырымі сцэнамі і сюррэалістычнымі пераходамі ў іншыя вымярэнні. У пэўны момант гісторыя ператвараецца ў вольную інтэрпрэтацыю міфа пра Арфея і Еўрыдыку – пераасэнсаваную з іроніяй і меланхоліяй, што робіць яе свежай і нечаканай.

Нягледзячы на радыкальныя мастацкія рашэнні, Лебядзіная песня Фёдара Озерава застаецца даступнай для шырокай аўдыторыі. Cineuropa называе фільм "інавацыйным артхаусным кіно, здольным зацікавіць самых розных гледачоў". Нават тэхнічныя недахопы надаюць карціне асаблівую "шурпатасць", якая падкрэслівае яе самабытнасць.

Міжнароднае прызнанне

Фільм, які ўвайшоў у праграму Berlinale Forum, быў створаны ў копрадукцыі з літоўскай кампаніяй Artbox, нямецкай Shoot’n’Post, а таксама пры ўдзеле Belarusian Filmmakers Network і Singo (Літва). Мы рады, што ён знаходзіць водгук у сэрцах гледачоў і крытыкаў па ўсім свеце.

Сачыце за навінамі і не прапусціце магчымасць убачыць Лебядзіную песню Фёдара Озерава – адзін з самых незвычайных фільмаў гэтага года!